De beste Stephen King-verfilming ooit? "THE LIFE OF CHUCK" (★★★★☆)

Om met de deur in huis te vallen: ik heb geen idee of "The Life of Chuck" de beste verfilming van een Stephen King-verhaal ooit is. Het betreft overigens geen roman maar (net zoals "Stand by me") een kortverhaal dat zich niet in het horror-genre situeert. 

Verder kan men zich afvragen of de beste verfilming van een Stephen King-verhaal ook per se de beste film oplevert. Zo hield de auteur absoluut niet van Stanley Kubricks verfilming van "The Shining" (★★★★★) mijn favoriete film naar een verhaal van Stephen King, en dat in het illustere gezelschap van John Carpenters "Christine" (★★★★★), en Frank Darabonts "The Green Mile" (★★★★☆) en "The Shawshank Redemption" (★★★★☆).  

Ik telde zo'n 75 Stephen King-verfilmingen op Wikipedia; die heb ik natuurlijk verre van allemaal gezien.

"The Life of Chuck" trekt volop deze marketing-kaart: Stephen King vindt dit zélf de beste verfilming van zijn werk tot nog toe. Veel wil dat echter niet zeggen daar Stephen King ook de uitvoerende producent is van deze film... dat ruikt naar belangenvermenging. 

Hoe dan ook, ik heb zeer genoten van deze film. Een feelgood-film waarvan je tenen niet gaan krullen. Vooral de dansscènes zijn zeer aanstekelijk. 

Ik had zowat heel de film lang een Ludo Dierckxsens-waardige glimlach op mijn gezicht.

Een goed idee was om het verhaal van Chuck (of van ons allen?) achterstevoren te vertellen. Een bitterzoete film eindigen met het einde van een (alle?) leven is nu eenmaal geen goed idee...

Ik voelde wel teleurstelling aan het einde van de film. Het lijkt alsof er stilaan opgebouwd wordt naar een heel sterke finale, maar de clou is stilaan zo duidelijk dat de eindscène niet meer verrassend is. Natuurlijk blijf je ook met enkele vragen achter. Dat heeft dan weer het voordeel dat je lekker lang kan napraten over "The Life of Chuck". 

Mooi is de boodschap dat elke mens een hele wereld omvat en wanneer één mens sterft dus ook een hele wereld verdwijnt. 

De Amerikaanse dichter Walt Whitman noemde dit "I contain multitudes" ("ik bevat veelvouden" of "ik bevat een veelvoud aan dingen") in zijn Song of Myself (1892 version) | The Poetry Foundation.

Bob Dylan gebruikte het citaat in zijn song Bob Dylan - I Contain Multitudes (Official Audio) in 2020.

Verfrissend: voor een keer wordt een bankbediende niet afgeschilderd als een saaie piet, maar als een boeiende persoon die meerdere facetten in zich verenigt (waaronder ook een getalenteerd danser). Daar kon ik mezelf in herkennen gezien ik ook al dertig jaar in de bank- en betalingswereld werk, maar daarnaast romans schrijf, de zanger en songschrijver van een rockband én een beginnende salsadanser ben. 

Eén van mijn beste vrienden is een theoloog met dansambities. 

Mensen opdelen in hokjes - daar heb ik dan ook een grondige hekel aan.

De vier sterren die ik deze film geef, zijn een klein beetje geflatteerd. Maar ik ben zeker dat deze film nog zal groeien bij een tweede en derde visie. Voor heel wat mensen zal dit zelfs één van hun favoriete films worden. "The Life of Chuck" is dus bij voorbaat een groeier. Ik raad je dan ook aan om nu al met deze deugddoende en aanstekelijke film kennis te maken!